یکی از پرتکرارترین سوالاتی که همیشه در این حوزه مطرح هست اینه که آیا برندسازی در صنعت ما هم جواب میده و ما هم می توانیم برندسازی داشته باشیم؟؟؟ نکته اول این هست که ما تصور درستی از رقابت ناسالم در اقتصاد نداریم. اکثر ما تصور می کنیم شرکت ها فقط با دادن رشوه هست که پروژه ها را برنده می شوند. سالها پیش برای شرکتی پروژه انجام می دادم که دستگاه شتاب دهنده برای درمان سرطان وارد کشور می کرد. مشتری اصلی بیمارستان ها بودند و برای فروش دستگاه باید دم کلی آدم از مسئول خرید بیمارستان گرفته تا پزشک و رئیس بخش تجهیزات رو می دیدی. جمله یکی از مدیران هنوز در گوش من هست و از اون سال تا الان همیشه در شکل های مختلف حقانیت این جمله برای من اثبات شده. اون مدیر می گفت:

باید شرکتت خیلی بزرگ باشه که بتونی رشوه بدی

منظور اون مدیر این بود که محصول شما باید حداقل ویژگی های رقابت را داشته باشه و وقتی همه چیز با هم برابر هست مشتری به سمت روش های کثیف میره. یعنی مشتری تا اطمینان حاصل نکنه محصول حداقل ویژگی های قابل قبول را دارد، حتی شما را وارد بازی رشوه دادن هم نمی کنه.

ضمناً تمام شرکت های دولتی بزرگ معمولاً یک Approved Vendor List دارند که از اونها خرید می کنند. فرآیند برندسازی هم باعث میشه وارد این لیست کاغذی بشوید و هم اینکه اگر این کار را به درستی انجام بدهید لیست ذهنی مخاطب را هم می توانید به خودتان اختصاص بدهید. شاید برای فروش نهایی مجبور باشید یک سری ملاحظات مثل همین رشوه یا زد و بند را انجام بدید که من اصلاً دوست ندارم در موردش صحبت کنم ولی برای قرارگیری در لیست ذهنی مخاطب مطمئن باشید رشوه، زد و بند و یا هر کار دیگه‌ای به غیر از برندسازی به شما جواب نمی‌ده.

در مورد سوال دوم هم که فرمودید باید چه کار کنید جواب این هست که به صورت کلی فرآیند برندسازی، سه مرحله داره که این سه مرحله رو ابر مدل یا مدل اصلی میگن که برای آقای دیوید آکر هست. این سه مرحله عبارتند از:

• طراحی هویت برند
• طراحی ارزش ویژه
• مدیریت برند